2019 Van Engelen & Evers

 VK Schenkels - Van Engelen & Evers in 1944 Het stille verzet
Overdracht van het onderwerp
Het verhaal van de heimelijke weefactiviteiten wordt goed gecommuniceerd met een scenario en enige interactie met het publiek. Het thema van de wagen wordt in korte tijd erg goed zichtbaar gemaakt. Wat beweegt Brabanders is hier overdrachtelijk gebruikt. Na openen van de schuifdeuren zie je goed wat er binnen gebeurt, de spanning en het stiekeme gedoe. De weefstoelen met klossen rood, wit, blauw en oranje garens geven aan, waarvoor de medewerkers staan. De groep daarachter met bakfiets, rolstoel etc. met linten in Hollandse kleuren en oranje kijken gespannen toe hoe het allemaal gaat aflopen. Er wordt een compleet verhaal in beeld gebracht. Ook de waakzaamheid naar de bezetter wordt goed verbeeld, al lijkt die niet erg alert op subversieve activiteiten. Het geheimzinnige levert uiteindelijk een wat saai geheel op, wat de marcherende soldaten niet goed maken. De diepere beweegreden van het stille verzet blijft teveel impliciet.
Theatrale en muzikale kwaliteit
Uitstekend acteerwerk. Een helder verhaal wordt goed en overtuigend verteld. Een echte verrassing als de fabriek open schuift en de geheimzinnigheid in spel uitbarst. Het Duitse leger stemt tot nadenken. Allemaal verschillende karakters van halve imbecielen, duffe, rare, diverse soldaten. Het zwak uitziende leger is dan een goede keuze om daar tegenover de kracht van het verzet te tonen. Dat mag zelfs nog meer worden uitgewerkt, nog worden uitvergroot. Dan pas wordt het aannemelijk dat ze niet kónden zien dat er nog een deur openstaat als ze voorbij marcheren. De muziek is spannend en ontroerend, maar wordt niet bepalend voor het geheel.
Artistiek-technische uitvoering
Een gebouw in de vorm van een grote doos werkt niet zo inspirerend. Het begint wat dat betreft weinig spannend. Maar de eerste wagen is goed opengewerkt voor zicht binnenin en de krachtige stoomaandrijving met rad komt goed uit. Mooie compositie van een openwagen met stoommachine en gesloten wagen van de fabriek. Heel lekker hoe de grote schuifdeuren soepel open en dicht glijden en een enorme opening creëren naar binnenruimte met een mooi duidelijk weefgetouw. Toch voelt het toch iets te leeg om in het beeld te willen verdwalen. De muuroppervlakken blijven wat vlak, je blijft de verf zien, het krijgt geen magie. Dit had door decoratie levendiger gemaakt kunnen worden. Subtiele details en variatie in decoratie van muren en dak had de buitenkant naar een hoger niveau kunnen tillen dat past bij het niveau van de binnenkant van de wagen. Leidingen en meters voorop de eerste wagen geven details en gelaagdheid die de tweede wagen mist.